“Pôn Annifersair !”

Vor a Pààr Johra, hàt sìch a güater àlter Pàriser Kàmràd vu minra Kìnschtlergwarkschàft bi uns d’heim uffghàlta. Àlt, ìn beida Sìnn vum Wort, wil m’r uns erscht schu làng kenna, un oï wil ‘r boll 85 Johr àlt ìsch, un trotzdam ìmmer noch gsund, munter, un uff’m Dàmm.

Mìr han a Tàg frei ghà, un ìch hàn’m vorschlàga, uff Bàsel z’fàhra, denn ‘s ìsch gràd uff eins vu dana drei Sunntiga noh ‘m Morgastraich gheit, wu d’ Müsikcliqua noch a mol àm Nochmìttàg wìder mìt Pfiffa un Trummla dur d’Stàdt därfa duraziage, dàsmol ohna Làrva un ohna Fàsnàchtsverkleidung. 

D’r Kàmràd hàt da Vorschlàg mìt Veergniaga gebìlligt.

Wia neecher àwer mìr àn d’r Granza bi Saint-Louis kumma sìnn, deschto mehr ìsch mi Frend unriawig un nervös wora uns hàt uns ohna Hàlta gfrogt, wia wit àss m’r noch vum Zoll sìnn.

Ìch hàn sallamols schu gwìsst, àss a Teil vu sinra Fàmìlia ìn Auschwitz umkumma n’ìsch, derwilscht àss ar, àls kleines Judakìnd, àn eimes ìn d’r Savoie gànz noh àn d’r Schwitzer Granza ìm a Rotes Kriz-Làger uffgnumma wora n ìsch. Vu dara Kriagszitta har, stàmmt vermüatlig a unerklärta un irràtionàla Àngscht wu ìn ‘m stigt bi d’r bloßa Erwähnung vu Granzaìwertrìtt.

Wu m’r andlig dur dam Zoll gfàhra sìnn, ohna d'grìngschta Sorga nàtirlig, hàt mi Frend uffgschnüft un sìch beriawigt, un hàt dernoh mìr un minra Fràui folgenda Gschìchta verzeelt :

ar ìsch vor Johra Schàuispeeler gseh ìrgendwu ìn Lothrìnga un d’r Theàterregisseur, wu fìr a Rundfunk -Interview uff Sààrbrucka gànga n ìsch, hàt wella àss mi Kumpel àn dam Interview mìtmàcht, ar säll mìt m’ Isabàhn züa n’m kuh, hàt's gheissa. Sallamols - vor Mààstrìcht ! - hàt’s noch Zollkontrolla gah ìn da Zeeg, un schu àn d’r Àbfàhrt ìsch’s mim Frend racht unwohl gseh. D’r Zug kummt bis àn d’r Granza, hàltet. Ìm Kàmràd wìrd’s schlacht ; a ditscher Zollner stigt ì, verlàngt da Fàhrgascht ìhra Pass : d’r Kumpel bikummt Harzklopfa. 

D’r Zollner steht jetz vor’m, nìmmt ‘m si Reisepàss, lüagt n a komisch à (vìllìcht wil ‘r a üsslandischer Nàmma hàt), tüat witterscht d’r Pàss durablättra, un stàrrt na pletzlig à, derwilscht àss ‘r mìt ‘m Zeigfìnger a Pààr Mol àn ‘ra gwìssa Stella vu d’r uffena Sita ìm Pàss klopft : d’r Kàmràd meint, er gheit ìn Ohnmàcht. Un heert gràd noch d’r Zollner, wu n ‘m sait, uff eimol stràhlend : 

“Pôn Annifersair !”

Daniel MURINGER